Αγορά φυτών και φύλλων αλόη βέρα (aloe vera)

Η φροντίδα του φυτού    www.aloeveraplants.gr

Ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσουμε ότι θα έχουμε πάντα και για αναρίθμητες χρήσεις φρέσκο τζελ χωρίς νοθεύσεις είναι να φυτέψουμε και να διατηρούμε ένα φυτό αλόης στο σπίτι μας. Αυτό το φυτό αποτελεί θαύμα της φύσης, εκπέμπει καλές δονήσεις και επιπλέον θεραπεύει. Η ποικιλία της αλόης που έχει τα πιο παχιά φύλλα είναι η αλόη βέρα (Aloe barbadensis Miller) και έτσι είναι αυτή που συμφέρει να έχετε σπίτι σας. Ωστόσο, οι ποικιλίες Aloe arborescens και Aloe ferox είναι εξίσου καλές και μπορείτε επίσης να τις βρείτε εύκολα στην αγορά.

Όπως έχει ήδη προαναφερθεί, αυτό το φυτό έχει, χάρη στους χυμούς του, την ικανότητα να δρα πάνω στον ίδιο του τον εαυτό με τον ίδιο καταπληκτικό τρόπο που επενεργεί και στους άλλους οργανισμούς: ως επουλωτικό. Με αυτόν τον τρόπο, αν κόψουμε ένα φύλλο, το φυτό θα κλείσει αμέσως το τραύμα στο κομμένο σημείο με τους δικούς τους ζωτικούς χυμούς, ενώ το κομμένο φύλλο θα παραμείνει πράσινο και ζωντανό για αρκετές ακόμα ημέρες. Επιπλέον, το τζελ αποτελεί ένα φυσικό μείγμα αντιβιοτικών, στυπτικών και πηκτικών ουσιών που σταματά τον πόνο, επουλώνει και διεγείρει την ανάπτυξη. Αν έχουμε ένα φυτό στο σπίτι μας, θα μπορούμε να το χρησιμοποιούμε, όπως θα δούμε παρακάτω, με τόσους πολλούς και τόσους διαφορετικούς τρόπους και σε τόσες πολλές περιπτώσεις, που σίγουρα θα είναι σαν να έχουμε στο σπίτι μας ένα "θαυματουργό" αλλά και ταυτόχρονα πολύ πρακτικό φυτό. Και αυτό, ας μην ξεχνάμε, οφείλεται σε ένα από τα συστατικά του, το γερμάνιο, που  διεγείρει την παραγωγή ενδορφινών, επανενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα, έχει ηλεκτρομαγνητική και εξισορροπητική ισχύ, αναδομεί το μυελό των οστών, καταπολεμά τις τοξίνες και δρα ως καθαριστικό φίλτρο του οργανισμού. Και σε όλα αυτά τα οφέλη που μας παρέχει η αλόη πρέπει να προσθέσουμε και το ότι φέρνει τύχη και προστατεύει, κάτι που δεν είναι αμελητέο στις μέρες μας.

Ωστόσο, για να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας φυτό αλόης βέρα ως σπιτικό φάρμακο και να εκμεταλλευτούμε έτσι ικανοποιητικά όλα τα οφέλη που μας προσφέρει, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ορισμένες προφυλάξεις!

* Ο χυμός της αλόης και όλα τα φυσικά παράγωγα που προέρχονται από την έκθλιψη των φύλλων του φυτού είναι πολύ πλούσια σε θεραπευτικές ουσίες. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ένα από τα συστατικά του φυτού, η αλοϊνη, έχει καθαρτικές ιδιότητες και δεν συνιστάται για ορισμένες εσωτερικές χρήσεις. Η υπερβολική κατανάλωση αλοϊνης μπορεί να προκαλέσει στον οργανισμό μας διάρροιες και απώλεια της χλωρίδας του εντέρου σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η ουσία δεν πρέπει να καταναλώνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της περιόδου, γιατί η αλοϊνη μπορεί να προκαλέσει μυϊκές συστολές στη μήτρα.

* Πρέπει να σημειωθεί ότι στην αρχαιότητα σχεδόν όλες οι συνταγές που περιλάμβαναν αλόης παρασκευάζονταν με βάση τη ρητίνη, που ήταν ένα συμπύκνωμα ξηρής αλοϊνης και θεωρούνταν η πιο πολύτιμη ουσία της αλόης. Ωστόσο σήμερα, και χάρη στις τεχνικές σταθεροποίησης του χυμού της αλόης, μπορούμε να επωφεληθούμε από όλα τα συστατικά του φυτού αρκεί να διατηρούν τις φυσικές αναλογίες αλοϊνης που υπάρχουν στο φρέσκο φύλλο, ώστε να μην υπάρχει κανένας κίνδυνος. Πολλές εταιρίες που εμφιαλώνουν το χυμό της αλόης χρησιμοποιούν το φύλλο αποφλοιωμένο και πλυμένο έτσι ώστε να αφαιρείται η αλοϊνη.

* Όταν προορίζεται για εξωτερική χρήση, η αλόη μπορεί επίσης να προκαλέσει ερεθισμούς στο δέρμα, σε περίπτωση που το άτομο είναι αλλεργικό σε κάποιο από τα συστατικά της. Για να μάθετε αν είστε αλλεργικοί στην αλόη βέρα, πρέπει να τρίψετε με το χυμό της αλόης την εσωτερική πλευρά του βραχίονα ή πίσω από τα αυτιά. Αν είστε αλλεργικοί, σε μερικά λεπτά θα εμφανιστεί ένα μικρό εξάνθημα, τσίμπημα ή ερεθισμός, και σ' αυτήν την περίπτωση καλό είναι να μην χρησιμοποιείτε την αλόη.

* Επίσης, δεν πρέπει να καταναλώνουν χυμό αλόης τα άτομα που έχουν χαμηλή πίεση ή που υποφέρουν από νεφρική ανεπάρκεια. Ακόμα, τα άτομα που αισθάνονται αδυναμία δεν πρέπει να τον καταναλώνουν νηστικοί.

* Για θεραπείες μεγάλης διάρκειας με κατάποση, είναι καλό, μετά από κάθε μήνα κατανάλωσης του πολτού, να αναστέλλεται η θεραπεία για μία εβδομάδα ώστε να μπορεί ο οργανισμός να αφομοιώνει τις επιδράσεις του φυτού.

* Η αλόη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε παιδιά κάτω των 12 ετών ή σε ηλικιωμένα άτομα, όταν υπάρχει υποψία ότι μπορεί να υπάρχει εντερική απόφραξη ή φλεγμονώδης νόσος του εντέρου. Σε αυτές περιπτώσεις, η λήψη χυμού ή πολτού αλόης μπορεί να διεγείρει τη συσταλτική δράση του εντέρου και να προκληθούν κοιλιακοί πόνοι ή διάρροια.

* Αν καταναλώσουμε μεγάλη δόση από το φύλλο του φυτού της αλόης, μπορεί να παρουσιάσουμε εμετούς, γαστρίτιδα, διάρροια ή νεφρίτιδα. Η κατανάλωση της αλόης σε σκόνη πρέπει πάντα να επιβλέπεται και να συνταγογραφείται από γιατρό ή θεραπευτή.

* Αν παίρνουμε ρητίνη, η δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει ποτέ την ποσότητα ενός γραμμαρίου.

* Όταν ετοιμάζουμε οποιοδήποτε φάρμακο με διάφορα φυτά, πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη μας ότι η αλόη δεν είναι συμβατή με το καρύδι και με την τορμεντίλλη.

* Η αλόη πρέπει να καταναλώνεται φρέσκια ώστε να αποφεύγεται η οξείδωση. Για να μπορούμε να αφομοιώσουμε ότι καλύτερο έχει να προσφέρει το φυτό, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το τζελ ή το φύλλο χωρίς καθυστέρηση. Σε περίπτωση που θέλουμε να το φυλάξουμε για λίγο καιρό, πρέπει να καταφύγουμε σε κάποιο συντηρητικό όπως π.χ. το ασκορβικό οξύ (ή βιταμίνη C). Με αυτόν τον τρόπο, προσθέτοντας λίγες σταγόνες από αυτή την ουσία, θα μπορέσουμε να το διατηρήσουμε για λίγο διάστημα στο ψυγείο. Επίσης, είναι καλό να το βάζουμε σε αδιαφανές μπουκάλι ώστε να προστατεύεται από τον ήλιο.

* Πρέπει να χρησιμοποιούμε το κατάλληλο είδος αλόης, και όχι κάποιο υβριδικό είδος, γιατί μπορεί να προκληθούν ανεπιθύμητες επικονιάσεις.

* Επίσης, είναι σημαντικό πριν από την περισυλλογή των φύλλων να βεβαιωθούμε ότι τα φύλλα έχουν ωριμάσει αρκετά αλλά και ότι δεν έχουν αρχίσει ακόμα να αποσυντίθενται. Γι' αυτό, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ο πολτός δεν είναι ξηρός ή οξειδωμένος.

* Η παρατεταμένη χρήση αλόης μπορεί να προκαλέσει σημαντική απώλεια καλίου στο έντερο. Γι' αυτό τα άτομα που υποφέρουν από νεφρικές ή καρδιακές νόσους πρέπει να προσέχουν.

* Για να επωφεληθούμε από όλες τις θεραπευτικές ιδιότητες της αλόης πρέπει να τη χρησιμοποιούμε σωστά και πάντα μετά από τις συμβουλές κάποιου καλού θεραπευτή. Τα σπιτικά φάρμακα και οι σπιτικές συνταγές που αναφέρουμε εδώ αφορούν λαϊκή ή παραδοσιακή χρήση. Πριν χρησιμοποιήσετε την αλόη ως φάρμακο, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό ή θεραπευτή σας.

Καλλιέργεια

Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται περισσότερο στο σπίτι είναι η αλόη βέρα και η Aloe arborescens. Πρόκειται για πολύ ανθεκτικά φυτά και μπορούν να φυτευτούν σε κήπο ή και σε μια μεγάλη γλάστρα. Και τα δύο είδη έχουν θεραπευτικές ιδιότητες και είναι εύκολα στη φροντίδα.

Μπορούμε να αποκτήσουμε το φυτό μας από σπόρους, ωστόσο αυτή η μέθοδος είναι δύσκολη. Η πιο εύκολη μέθοδος είναι να προμηθευτούμε ένα φυτό μικρού ή μεσαίου μεγέθους από ένα φυτώριο ή να πάρουμε βλαστό από ένα κομμένο φύλλο. Επίσης, μπορούμε να βρούμε φυτά που έχουν μεγαλώσει σε άγρια μορφή σε αμμώδη ή ηφαιστειογενή εδάφη, όπως π.χ. στα Κανάρια Νησιά ή στις ακτές της Μεσογείου. Αυτά τα φυτά μπορούν να μεταφυτευτούν από το φυσικό τους περιβάλλον στον κήπο μας ή σε μια μεγάλη γλάστρα. Η καλύτερη εποχή του χρόνου για μεταφύτευση είναι κατά τη διάρκεια των θερμών μηνών.

Η φύτευση σε γλάστρα

Για να αναπτυχθεί καλά το φυτό χρειάζεται γλάστρα με διάμετρο τουλάχιστον 50 εκατοστών και αρκετό βάθος. Επίσης μπορεί να μεταφυτεύεται το φυτό καθώς θα μεγαλώνει. Γι' αυτού του είδους τη φύτευση της αλόης συνιστάται η γλάστρα να είναι πήλινη και όχι πλαστική.

Το χώμα φύτευσης πρέπει να είναι αμμώδες ή αρκετά πορώδες. Το ιδανικό χώμα για την αλόη είναι ελαφρά όξινο και με άφθονα θρεπτικά συστατικά.

Γεμίζουμε τη μισή γλάστρα, με το συνιστώμενο χώμα, ή αν δεν έχουμε, με το κανονικό, κοινό χώμα για φυτά, και την άλλη μισή με τύρφη. Στη βάση τοποθετούμε σε πάχος περίπου 3 εκατοστών χαλίκια, για να διευκολύνουμε την αποστράγγιση του περίσσιου νερού ώστε να μη σαπίσει το φυτό.

Τοποθετούμε τη γλάστρα σε σημείο με πολύ φως, χωρίς όμως να έχει απευθείας επαφή με τις ακτίνες του ήλιου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ή κατά την εποχή της ανάπτυξης. Το φυτό πρέπει να βρίσκεται σε σημείο που να υπάρχει αέρας ή να το φτάνει ο άνεμος, όχι όμως και να το χτυπάει απευθείας ή να είναι δυνατός. Για την αλόη ο αέρας είναι πολύ ευεργετικός γιατί την ενδυναμώνει. Ωστόσο, είναι καλύτερο να την προστατεύετε από τις ριπές δυνατών ανέμων που μπορεί ν σπάσουν το βλαστό της.

Η φύτευση σε κήπο

Αν πρόκειται να φυτέψουμε φυτά αλόης στον κήπο μας, πρέπει να προσέξουμε να μην τα στριμώξουμε. Καλό είναι να κρατάμε μια απόσταση δύο μέτρων μεταξύ των φυτών γιατί οι ρίζες της αλόης είναι πολύ μεγάλες και μπορεί να μπερδευτούν με τις ρίζες των φυτών που βρίσκονται γύρω της, εμποδίζοντας έτσι τη θρέψη της.

Η αλόη αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, αλλά αν αυτές διατηρούνται για πολύ καιρό μπορεί να επιβραδύνουν την ανάπτυξή της. Η ιδανική θερμοκρασία για την ανάπτυξη του φυτού είναι μεταξύ 20 και 25 C.

Είναι σημαντικό να αποφεύγετε τη συγκέντρωση νερού κατά τις εποχές των βροχών, πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί αν αποστραγγίζετε το χώμα ακολουθώντας την κλίση του εδάφους.

Η φύτευση είναι καλό να γίνεται την άνοιξη (όταν ο κύκλος ζωής του φυτού αρχίζει να μεγαλώνει, μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου) και το φθινόπωρο (από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Οκτώβριο). Επίσης, η φύτευση καλό είναι να γίνεται με καταβολάδες, όταν έχουν μήκος 20-25 εκατοστά. Κατόπιν, και αφού φυτέψουμε τις καταβολάδες, πρέπει να τις ποτίσουμε λίγο και να τις ξαναποτίσουμε μετά από 15 ή 20 ημέρες, ώστε το φυτό να προσαρμοστεί γρηγορότερα στο περιβάλλον του.

Πότισμα

Για το πότισμα, ο καλύτερος κανόνας είναι ο εξής: μικρή ποσότητα νερού και συχνά ποτίσματα. Το πότισμα με μεγάλες ποσότητες νερού αλλά σπανιότερα θα να αναγκάσει το φυτό να ψάξει την απαραίτητη υγρασία σε βαθύτερα σημεία του εδάφους, αναπτύσσοντας έτσι ένα δευτερεύον σύστημα ριζών. Αυτό σημαίνει ότι το φυτό θα αναπτύσσεται πιο αργά σε περιόδους πιθανής υπεραφθονίας.

Η αλόη, όπως και όλα τα παχύφυτα, μπορεί να αντέξει μεγάλες περιόδους ξηρασίας, ωστόσο σε αυτήν την περίπτωση επηρεάζεται αρνητικά η ανάπτυξή της. Σε εποχές με λίγες βροχές, τα φυτά που βρίσκονται έξω πρέπει να ποτίζονται τακτικά, για να διατηρείται η καλή παραγωγή φύλλων. Αν βρίσκονται κοντά στη θάλασσα, τα φυτά ωφελούνται από τη θαλασσινή αύρα και δεν χρειάζονται πολύ πότισμα.

Το χειμώνα, αν έχουμε το φυτό στον κήπο, το βρόχινο νερό αρκεί για να το διατηρήσει σε τέλεια κατάσταση, αφού οι ρίζες αποθηκεύουν αρκετές ποσότητες νερού και μπορούν να προχωρούν σε βαθύτερα και πιο υγρά σημεία του εδάφους. Οι υπερβολικές ποσότητες νερού και οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες μπορεί να καταστρέψουν το φυτό, και έτσι είναι πάντα προτιμότερο το χώμα να είναι ξηρό παρά να έχει υπερβολική υγρασία. Πρέπει να αποφεύγουμε την έκθεση του φυτού σε θερμοκρασίες χαμηλότερες από 5 C. Αν το φυτό βρίσκεται σε γλάστρα, το χειμώνα το ποτίζουμε λιγότερο. Τις κρύες νύχτες βάζουμε το φυτό μέσα στο σπίτι ή το προστατεύουμε με πλαστικό αν βρίσκεται στον κήπο.

Μια πολύ απλή και χρήσιμη μέθοδος για να καταλάβουμε αν το φυτό χρειάζεται πότισμα είναι να βάλουμε το δάχτυλό μας στο χώμα μέχρι τέρμα. Αν παρατηρήσουμε ότι το χώμα είναι ξηρό μέχρι αυτό το επίπεδο, η αλόη χρειάζεται πότισμα.

Αναπαραγωγή

Η αναπαραγωγή μπορεί να πραγματοποιηθεί με σπόρους από τα άνθη της αλόης βέρα. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι που είναι προτιμότερες για να έχουμε ένα αποτέλεσμα πιο γρήγορο και σίγουρο.

* Αναπαραγωγή με καταβολάδες. Η καταβολάδα είναι το τμήμα του φυτού που κλίνει προς το έδαφος και ρίχνει δικές του ρίζες. Ο αριθμός των καταβολάδων κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 το χρόνο.

* Αναπαραγωγή με παραφυάδες. Είναι ολόκληρα βλαστάρια που φυτρώνουν στη βάση του βλαστού όταν το φυτό βρίσκεται στην ωριμότητά του και εκτείνονται προς τα έξω, ρίχνοντας ρίζες και δημιουργώντας νέα φυτά.

*Αναπαραγωγή με παραβλαστήματα. Όταν το φυτό φτάνει στην περίοδο της ωριμότητάς του, αναπαράγεται μόνο του με παραβλαστήματα που βγαίνουν από το χώμα, πολύ κοντά στο μητρικό φυτό. Αν το μητρικό φυτό βρίσκεται σε κήπο και έχει αρκετό χώρο τριγύρω, μπορεί να μείνει με τα παραβλαστήματα γύρω του. Αν η αναπαραγωγή συμβαίνει σε γλάστρα, όταν τα παραβλαστήματα της αλόης φτάσουν τα 5 εκατοστά σε ύψος πρέπει να χωριστούν από το ενήλικο φυτό και να μεταφυτευτούν.

Η μεταφύτευση μπορεί να γίνει με δύο διαφορετικούς τρόπους, που και οι δύο είναι πολύ απλοί: σκάβοντας το χώμα με τα δάχτυλά μας για να βρούμε το σημείο που ενώνεται το ενήλικο φυτό με το παραβλάστημα, ή ψάχνοντας να βρούμε αυτήν την ένωση βγάζοντας τελείως τα φυτά από τη γλάστρα, και αφαιρώντας το χώμα για να βρούμε την ένωσή τους. Και οι δύο μέθοδοι είναι εξίσου καλές, γιατί το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να διαχωρίσουμε τα φυτά διατηρώντας όσο το δυνατόν άθικτες τις ρίζες κάθε φυτού. Αν η μέθοδος που επιλέξατε είναι να βγάλετε τα φυτά από τη γλάστρα, μπορείτε να εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία και να κόψετε πολύ λίγο τις ρίζες του ενήλικου φυτού αν είναι πολύ μεγάλες έτσι ώστε το φυτό να ανακτήσει τις δυνάμεις του.

Όταν ξαναφυτέψετε την αλόη, προσθέστε στο χώμα φυτικό οργανικό λίπασμα. Μετά τη μεταφύτευση πρέπει να αφήσετε απότιστο το φυτό τουλάχιστον για δύο εβδομάδες.

Τα παραβλαστήματα θα πρέπει να μείνουν για δύο εβδομάδες χωρίς να εκτεθούν στον ήλιο. Η καλύτερη εποχή του χρόνου για μεταφύτευση της αλόης είναι η άνοιξη ή οι ζεστοί μήνες.

Λίπανση

Αν έχουμε το φυτό για φαρμακευτικούς σκοπούς, δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε λιπάσματα με χημικά. Η καλύτερη λίπανση γίνεται με στάχτη ή με νερό στο οποίο έχουμε βράσει λαχανικά ή όσπρια, γιατί είναι πολύ πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και βοηθά το φυτό να αναπτυχθεί σωστά.

Η αποφυγή πολλαπλασιασμού των ζιζανίων είναι εξίσου σημαντική με τη λίπανση. Πρέπει να ξεριζώνουμε τα ζιζάνια τακτικά κάθε φορά που μεγαλώνουν ανάμεσα στα φύλλα και στη βάση του φυτού, αποφεύγοντας πάντα να ξύσουμε το χώμα για να μην τραυματίσουμε το επιφανειακό σύστημα ριζών. Είναι προτιμότερο να ξεριζώνουμε τα ζιζάνια με το χέρι, χωρίς να χρησιμοποιούμε εργαλεία ή ζιζανιοκτόνα.

Η αλόη ανθοφορεί μία ή δύο φορές το χρόνο, αλλά είναι καλό να κόβουμε τα άνθη, γιατί μπορεί να δημιουργηθούν υβριδικά φυτά λόγω της επικονίασης με άλλα είδη, με αποτέλεσμα να έχουμε τελικό προϊόν κατώτερης ποιότητας και χωρίς τις απαραίτητες θεραπευτικές ιδιότητες.

Συγκομιδή των φύλλων

Όπως και στις φυτείες ή στις μεγάλες καλλιεργητικές εκτάσεις, το μάζεμα των φύλλων γίνεται με τα χέρια. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι δεν πρέπει να κόβουμε όλα τα φύλλα, γιατί τα φύλλα διατηρούν το νερό και τα θρεπτικά συστατικά όταν οι περιβαλλοντικές συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές για το φυτό. Γι' αυτό το λόγο, το υπερβολικό κόψιμο μπορεί να είναι σε βάρος της επιβίωσης του φυτού.

Αν και οι περισσότεροι επαγγελματίες καλλιεργητές της αλόης θεωρούν ότι τα φύλλα πρέπει να έχουν μήκος περίπου 90 εκ. έτσι ώστε οι θεραπευτικές τους ιδιότητες να είναι πράγματι αποτελεσματικές, τα οικιακά φυτά μπορούμε να αρχίσουμε να τα χρησιμοποιούμε όταν το μήκος των φύλλων φτάσει τα 30 εκ., αφού, αν το φυτό βρίσκεται σε γλάστρα, το μέγεθός του θα είναι πάντα μικρότερο από το μέγεθος των φυτών που μεγαλώνουν στο έδαφος. Αυτό το ιδανικό μήκος επιτυγχάνεται συνήθως μετά το τρίτο έτος, όταν το φυτό είναι ήδη ώριμο και η σύνθεση του ζελέ του έχει φτάσει στο κατάλληλο επίπεδο.

Έτσι, μέχρι το φυτό να φτάσει στην ωριμότητά του, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να το καθαρίζουμε αφαιρώντας τα μαραμένα φύλλα (τα εξωτερικά), τα άνθη και τους σπόρους, με σκοπό να βελτιώσουμε την ποιότητα της τελικής παραγωγής. Ο βασικός εχθρός της αλόης είναι οι μύκητες, αφού μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες στο φυτό. Έτσι, πρέπει να αποστραγγίζουμε καλά το έδαφος και να μην αυξάνουμε το πότισμα για να επιταχύνουμε την ανάπτυξη του φυτού.

Η πρώτη συγκομιδή των φύλλων γίνεται τον Ιούνιο, για να απομακρυνθούν όλα τα χαλασμένα φύλλα. Έτσι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο εκείνα τα φύλλα που δεν θα βελτιώσουν την παραγωγή με το πέρασμα του χρόνου, αφού αν μείνουν στο φυτό θα βλάψουν την ανάπτυξη των υπολοίπων.

Κατά τη δεύτερη συγκομιδή, που γίνεται μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου, το φυτό βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση του κύκλου ζωής του και όλες οι κλιματικές συνθήκες είναι ευνοϊκές. Τα φύλλα του φυτού επίσης βρίσκονται στην καλύτερη κατάσταση από άποψη ποιότητας και απόδοσης.

Κατά την τελευταία συγκομιδή, όταν αρχίζει η εποχή ψύχους, πρέπει να μαζευτούν όλα τα φύλλα που πληρούν τις απαιτούμενες συνθήκες, αλλά φροντίζοντας να μην αφήσουμε το φυτό έξω, γιατί σε αυτήν την κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει τις αντίξοες κλιματικές συνθήκες.

Από τα φύλλα βγάζουμε το σαρκώδες μέρος, το άχρωμο και άοσμο βλεννώδες υλικό. Πρόκειται για τη διαφανή και παχύρρευστη ζελατίνη από την οποία αποτελείται το εσωτερικό του φύλλου και περιέχει τις βιταμίνες Α, Β1, Β2, Β3, Β6, C, E και φολικό οξύ. Επιπλέον περιέχει μέταλλα, πεπτικά ένζυμα, βασικά αμινοξέα και πολυσακχαρίτες που διεγείρουν την ανάπτυξη των ιστών και την κυτταρική αναγέννηση.

Τα φύλλα που θα επιλέξουμε για να τα χρησιμοποιήσουμε για τις ιδιότητές τους, πρέπει να πληρούν μια σειρά προδιαγραφών ποιότητας, τις οποίες μπορούμε να ελέγξουμε βάσει της όψης και του σχήματός τους: τα φύλλα πρέπει να είναι πράσινου χρώματος, χωρίς κηλίδες ή ατέλειες, και να έχουν τις συγκεκριμένες διαστάσεις που χαρακτηρίζουν τα ενήλικα φυτά.

Οι ελάχιστες διαστάσεις για ένα ενήλικο φυτό είναι:

* Ύψος: 30 εκ.

* Πλάτος: 10 εκ.

* Πάχος: 2,25 εκ.

* Βάρος: 500 γρ.

Τα φύλλα πρέπει να κόβονται από τη βάση τους, με μια μικρή τομή και πιέζοντας το φύλλο με μια μικρή περιστροφή μέχρι να αφαιρεθεί. Αν θέλουμε το φύλλο για φαρμακευτικούς λόγους, πρέπει να το κόψουμε τη νύχτα ή το ξήμερωμα.

Συμπτώματα και προβλήματα

Αν δεν το φροντίσουμε σωστά, το φυτό μπορεί να παρουσιάσει τα παρακάτω συμπτώματα και προβλήματα:

* Τα φύλλα διπλώνουν προς τα μέσα και είναι λεπτά και ζαρωμένα. Αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται όταν το φυτό δεν λαμβάνει όλο το νερό που χρειάζεται και αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το νερό που έχει αποθηκεύσει στο εσωτερικό των φύλλων του.

* Τα φύλλα είναι περισσότερο οριζόντια παρά κατακόρυφα. Αυτό συνήθως οφείλεται στην έλλειψη φωτός ή σε πληθώρα βλασταριών. Όταν τα παραβλαστήματα φτάνουν τα 15 εκ. σε ύψος θα πρέπει να τα διαχωρίζουμε από το μητρικό φυτό.

* Διπλωμένα φύλλα. Δηλώνει ότι υπάρχει πολύ νερό.

* Φύλλα καφέ χρώματος στο πάνω μέρος. Δηλώνει ότι στο φυτό πέφτει απευθείας πολύ ηλιακό φως καιτά τους πολύ θερμούς μήνες. Επίσης μπορεί να οφείλεται και στο ότι το φυτό εκτέθηκε ξαφνικά στον ήλιο, μετά από μεγάλη περίοδο χωρίς σχεδόν καθόλου φως.

* Αργή ανάπτυξη. Δηλώνει ότι το έδαφος ή το νερό ποτίσματος είναι πολύ αλκαλικά, υπάρχει περίσσεια ή έλλειψη νερού, η γλάστρα είναι πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή, ή το φως είναι ανεπαρκές και έχει χρησιμοποιηθεί μεγάλη ποσότητα χημικού λιπάσματος.

* Μικρές σκούρες κηλίδες στα φύλλα. Αυτό το σύμπτωμα δηλώνει ότι το νερό ποτίσματος του φυτού περιέχει πολύ φθόριο.

* Τα φύλλα σαπίζουν στη βάση. Δηλώνει ότι το φυτό ποτίζεται υπερβολικά ή δεν υπάρχει καλή αποστράγγιση.

* Μαλακά φύλλα. Αυτό το σύμπτωμα δηλώνει υπερβολικό πότισμα ή λίπασμα.

πηγή: EL GRAN LIBRO DEL ALOE VERA | Lourdes Prat - Teresa Ribo

Αλόη Βέρα η Θαυματουργή